Filistin’de çocuk olmak

Fİlİstİn'de çocuk olmak ne demek biliyor musunuz? Dün akşam haber programında Filsitinli bir annenin çocuğunu "canlı bomba" olarak ölüme uğurlayışını seyrettim. Bu ne demek bilir misiniz? İnsan hangi noktaya geldiğinde böyle bir olaya başvurabilir, birazcık kafa yorabilir misiniz?

Günlerdir bazı televizyon ekranlarında Filistinli bir kızın bütün dünyaya Arun Aleyküm (Ey insanlık utanın) feryatlarıyla haykırışları yayınlanıyor. Utanması gerekenler utanmak bir yana, siyonizme (zulme) olanca güçleriyle destek veriyorlar.

Bütün dünyada siyonist zulme lânet mitingleri düzenlenirken Türkiye ve Ürdün'de bu yasak. Bu yasak ‘niçin’ düşünüyor musunuz!

Filistin'de iğrenç bir soykırım uygulanıyor. Çocuklar, kadınlar, ihtiyarlar, suçsuzlar hunharca katlediliyorlar. Bu insanların evleri başlarına yıkılıyor. Filistin toprakları işgal ediliyor. Filistin çiçekleri koparılıyor.

Babaları şehid edilen, öldürülen, dövülen insanlık dışı muamelelere tâbi tutulan Filistinli bir kızın "utanın... utanın..." kelimeleriyle biten seslenişi birazcık vicdanı olanları derin hüzne boğuyor. Filistinli çocuk diyor ki:

***

Baba! Diyorlar ki sen suçlusun.

Baba! Sen suçlu değilsin...

Baba! Neden tutukladılar seni?

Baba! Seni benden neden esirgediler?

Beni bir defa bile öpmeden,

Annemin gözyaşlarını silmeden.

Anne!

Her sabah yanaklarında gözyaşı görüyorum.

Filistin herşeye lâyık değil mi?

Hergün güneşe sesleniyorum...

Anne! Babamı birkez daha görebilecek miyim?

Yoksa, kıyamete kadar bir daha göremiyecek miyim?

Yoksa, annemin gözyaşları kıyamete kadar akacak mı?

Baba, neredesin!

Neredesin!

Topraklarımız işgal ediliyor.

Filistin çiçekleri koparılıyor.

Babamı hiç öpmedim,

Güneş doğduğundan beri.

Bayramlar bayramı, şenlikler şenliği kovalıyor.

Şehid üstüne şehid düşüyor...

Babam demir parmaklıklar arkasında!

Kölelerin tutulduğu duvarların ötesinde.

O gün ne zaman?

Parmakların kırılacağı gün ne zaman?

Her sabah çocuklarını öpen babalar!

Çok şey mi istiyorum?

Ey ezilmiş çocukluğum

Ben Filistin'in çiçeğiyim

Ve babam demir parmaklıklar arkasında.

Babamı istiyorum...

Utanın... Utanın... Utanın...

***

Çok utanıyoruz yavrum. Sana el uzatamamaktan. Senin acını giderememekten. Senin gözyaşını dindirememekten, senin sofrana aş ulaştıramamaktan, senin huzurlu uyumanı sağlayamamaktan, senin acını giderememekten, suçsuz babanı kurtaramamaktan, sana doyasıya “Babam!” diye babanı kucaklamanı temin edememekten, güvenliğini sağlayamamaktan, seni emniyet içinde yarınlara yürütememekten, sana kucak açamamaktan, sana çocukluğunu yaşatamamaktan, senin yardımcın olamamaktan, çok hem de çok fazla utanıyoruz.