'BABA ŞEHİT OLMAYA GİDİYORUM'

 Ondört yaşındaki İmad, 21 Ekim günü  babasından  iki günlük
harçlığını birden  alarak   çıkmıştı. Harçlığını,   israil askerleriyle çatışacakları   Erez kapısına  gitmek için kullanacaktı. Dönüş pa
rasına  ise  ihtiyacı yoktu.  "Bir ambulansın içinde döneceğim" diyordu yanındaki arkadaşlarına...
 İmad, ertesi gün israil  askerlerinin  göstericilere  plastik mermi
lerle  ateş  ettikleri  çatışma bölgesine  vardı. Plastik  mermilerin
acı  vereceği düşünülüyordu.  Ancak yirmiüç  metreden  yakın da öldürücü olabiliyordu.  İmad  tel örgülerin  ardından sürüne
rek geçti. Kendisini  geri  çağıran  arkadaşlarının  seslenişlerine aldırmadı. "Şehitlik onu çağırıyordu".
 İlk kurşun bacağına isabet etti. Bir  eliyle  kanayan  yarasına u
zandı. Öteki  eliylede  yerden  aldığı taşı  kavradı.  Tam  fırlatma
ya  hazırlanıyordu ki,  ikinci  bir  kurşun tam  kaşlarının ortasını
deldi geçti.  Yere yığıldı  İmad. Ve söylediği  gibi   eve bir ambu
lansta  döndü. Kurşun alnını ve beynini delip geçmiş ve kafası
nın  arka  kısmında  durmuştu.  Çekilen röntgen  filminde  yakla
şık 2  santimetre  çapındaki  kurşun  net  bir  şekilde  görülüyor
du. İmad kurtarılamadı ve El  Aksa İntifadası'nın şehidlerin den biri olarak göz yaşları içinde toprağa verildi.