-Daima düşünceliydi.

-Susması konuşmasından uzun sürerdi.

-Lüzumsuz yere konuşmaz; konuştuğunda ne fazla, ne eksik söz kullanırdı.

-Dünya işleri için kızmazdı.

-Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öç almazdı.

-Kötü söz söylemezdi.

-Affediciliği tabii idi. İntikam almazdı.

-Düşmanlarını sadece affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi.

-Kendisini üç şeyden alıkoymuştu:

-Kimseyle çekişmezdi.

-Çok konuşmazdı.

-Boş şeylerle uğraşmazdı.

-Umanı umutsuzluğa düşürmezdi.

-Hoşlanmadığı birşey hakkında susardı.

-Hiç kimseyi ne yüzüne karşı, ne de arkasından kınar ve ayıplardı.

-Kimsenin kusurunu araştırmazdı.

-Kimseye hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi.

-Yanında en son konuşanı ilk önce konuşan gibi dikkatle dinlerdi.

-Bir toplulukta bulunduğu zaman bir şeye gülerlerse, o da güler; bir şeye hayret ederlerse, o da onlara uyarak hayret ederdi.

-Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi.

-Her zaman ağırbaşlıydı.

-Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı

-Kelimeleri parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı.

-Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü; Ayaklarını yerden canlıca kaldırır, iki yanına salınmaz, adımlarını geniş atar, yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilir,vakar ve sükunetle rahatça yürürdü.

-Kapısına yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi.

-Bir gün kendisinden yaşça küçük bir dostunun omuzlarından tutarak şöyle demişti: "Sen dünyada garip bir kimse yahut bir yolcu gibi ol!"

-Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu.

-Adet üzere sarfedilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı.

-Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz, bağırmazdı.

-Fakirlerle birlikte yerdi; öyle ki onlardan ayırt edilemezdi.

-Önüne ne konulursa yerdi.

-Sade kıyafetler giyer, gösterişten hoşlanmazdı.

-Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmez, bulunduğu mecliste ayrıcalıklı bir yere oturmazdı.

-Sabahları evinden çıkarken şöyle söylerdi. "İlahî, doğru yoldan sapmaktan ve saptırılmaktan, kanmaktan ve kandırılmaktan, haksızlık etmekten ve haksızlığa uğramaktan, saygısızlık etmekten ve saygısızlık edilmekten sana sığınırım.”

-Sıradan değildi; ama sıradan insanlar gibi yaşardı.

O, HZ. PEYGAMBER’ di. (ALEYHİSSALÂTU VESSELÂM).